ای مسافر همیشه

از تو با تو گله دارم

کاش می شد بگی که با تو

تا کجا فاصله دارم

تو کدوم زمون می گُنجه

لحظه رسیدن تو؟

چند تا قاب خالی دارم

تو مسیر دیدن تو؟

توی این دفتر بی خط

روی این سطر نخونده

به تو ای ایه موعود

بگو چند تا واژه مونده؟

بی تو لحظه های تردید

طاقتم رو سر کشیدن

بیا سینه ها رو پر کن

که دیگه نفس بریدن

بی تو نبض هیچ امیدی

توی تکرار دلم نیست

بیا بشکن این سکوتو

که سزاوار دلم نیست